Voor mijn raam bloeien de eerste narcissen. Gewoonlijk is dat voor mij het sein om de tuin in te gaan voor een schoonmaakbeurt van de borders en te zien welke planten moeten worden aangevuld of vervangen. Dit jaar komt dat er echter niet van, zo verdiept ben ik in het leven van Betzy Akersloot-Berg.
Betzy Akersloot-Berg (1850-1922) is een vergeten kunstenaar. Ze werd geboren in Noorwegen met een sterke hang naar vrijheid en avontuur. Ze werkte als verpleegster in Lapland en ontwikkelde zich daarna tot reizend kunstschilder. In haar eentje trok ze langs de Europese kust, van Nova Zembla en de Noordkaap tot aan Scheveningen en Capri. Overal schilderde ze de zee en de kust. Ze ging mee op walvisjacht en legde scheepswrakken en ontploffende mijnen vast.
Ze trouwde met een Nederlander en vestigde zich op Vlieland maar liet zich niet haar zucht naar avontuur afnemen. Onvermoeibaar reisde en schilderde ze door, steeds terugkerend naar Vlieland.
Het huis waar zij met haar echtgenoot bijna dertig jaar woonde, is nu Museum Tromp’s Huys. In 2022 herdenkt het museum Betzy’s honderdste sterfdag en tegen die tijd moet mijn boek over haar klaar zijn.
Betzy’s motto was: ‘Werken is het glanspunt van het leven.’ Het lijkt op mij te zijn overgeslagen want de research en het schrijven laten me niet los. Daarom moet de tuin nog even wachten.
Betzy Akersloot-Berg (1850-1922) is een vergeten kunstenaar. Ze werd geboren in Noorwegen met een sterke hang naar vrijheid en avontuur. Ze werkte als verpleegster in Lapland en ontwikkelde zich daarna tot reizend kunstschilder. In haar eentje trok ze langs de Europese kust, van Nova Zembla en de Noordkaap tot aan Scheveningen en Capri. Overal schilderde ze de zee en de kust. Ze ging mee op walvisjacht en legde scheepswrakken en ontploffende mijnen vast.
Ze trouwde met een Nederlander en vestigde zich op Vlieland maar liet zich niet haar zucht naar avontuur afnemen. Onvermoeibaar reisde en schilderde ze door, steeds terugkerend naar Vlieland.
Het huis waar zij met haar echtgenoot bijna dertig jaar woonde, is nu Museum Tromp’s Huys. In 2022 herdenkt het museum Betzy’s honderdste sterfdag en tegen die tijd moet mijn boek over haar klaar zijn.
Betzy’s motto was: ‘Werken is het glanspunt van het leven.’ Het lijkt op mij te zijn overgeslagen want de research en het schrijven laten me niet los. Daarom moet de tuin nog even wachten.